Nog een potje dan
Ik heb veel te danken aan een slim ochtendritueel. Vanochtend ben ik in plaats van het schrijven van dit blog begonnen met een potje gamen. In mijn geval een potje online schaken op Chess.com. Verslavend leuk om snelle potjes te spelen tegen mensen uit de hele wereld. Het koste me even moeite om verslaafd te raken, in het begin vond ik het schaken zelf lastig en verloor ik veel. Langzaam is dit omgeslagen in een ‘verslaving’, die me op sommige dagen zomaar twee uur per dag kost als ik niet oppas. Hoe normaliseer je gameverslaving zodat het een leuke hobby blijft en niet een zwart gat voor vrije tijd?
Gamverslaving beteugelen
- Bepaal voordat je gaat spelen hoe lang- of hoeveel potjes ik ga spelen. Een timer zetten kan helpen om niet door te slaan.
- Accepteer (= voelen = auw) als je een flinke draai om mijn oren krijg en start niet nog een potje om het gevoel weg te poetsen.
- Speel geen potjes mee als je weet dat er een volgende afspraak staat waardoor ik moet haasten (haast stress blokkeert mijn focus waardoor ik meestal toch keihard verlies).
- Leer om afspraken met mezelf te maken met vallen en opstaan.
Achtergrond bij verslavende games
Momenteel spelen we wereldwijd met z’n allen man-millenia weg aan games. Gamedevelopers hebben uitgevonden hoe ze het beloningssysteem in ons brein kunnen hacken met games als Candy Crush. Met als gevolg dat één op de tien jongeren op de middelbare school kampt met de problemen van overmatig gamen. Maar je hebt de mogelijkheid om je eigen gedrag te normaliseren door afspraken met jezelf te maken. Een inzicht dat me snel weer terug naar normaal brengt is het feit dat obsessief gamen verdooft tegen alles wat je even niet wil voelen en daarmee het uistellen van de dingen die je niet wil aangaan.
