Het is toch asociaal om mensen te laten wachten?
Ik begin de dag met te kijken wat er vandaag op de planning staat. Er staan nog wat verzoeken per mail en een paar vragen via Whatsapp open. Het gevoel dat ik iedereen ‘snel‘ van een antwoord of oplossing moet voorzien is sterk. Het is toch asociaal om mensen te laten wachten..? Als ik daar nog eens goed naar kijk is het vooral zelverlochening om de priotiteiten van anderen altijd voorang te geven boven mijn eigen prioriteit. Toch is dat wat veel mensen (en de pleaser in mij) vaak doen. Zeker nu we elkaar 24/7 lastig kunnen vallen met vragen. Dáár komt het gevoel vandaan dat je altijd bereikbaar moet zijn. Door te kiezen voor eigen prioritieit eerst 😉 hou ik regie over de balans van wat wil ik zelf doen en wat anderen van mij willen.
Stoppen met de prioriteiten van anderen
- Verlaag de frequentie waarmee je communicatie als Whatsapp, Teams en e-mail checkt. Alleen het zien van nieuwe berichten geeft al het gevoel van druk om snel te antwoorden.
- Weersta FOMO en enjoy JOMO
- Spreek met mensen die je wél mogen storen hoe jou wel ze kunnen bereiken. (SMS werkt prima buiten Whatsapp om)
- Werk vanuit overzicht met een eigen systeem zodat je prioriteit kan wegen
- Zeg ‘Nee‘ als je verzoeken van anderen niet overeenkomen met je eigen planning. Zeg ‘ik heb al een afspraak’ als het niet past. Dat het een afspraak met jezelf is om ander werk te doen gaat niemans wat aan 🙂
Achtergrond bij andermans prioriteiten
Het gevoel dat je snel moet reageren of andermans ‘urgente’ vraag snel moet beantwoorden wordt gevoed door angst. Angst om iemand tegen de haren in te strijken. Angst om iemand te laten wachten. Helaas zit dat nog zo hardcoded in ons brein als overlevingsmechanisme dat het moeilijk is om uit deze loop te stappen. Door bewust om te gaan met deze verzoeken creëer je ademruimte en kan de afweging maken wanneer- en hoe je ergens op reageert.
