Afgelopen week nam ik voor het eerst deel aan een zen sesshin van een week. Een ervaring om nooit meer te vergeten.
Voorbereiding
Het idee om deel te nemen aan de retraite had ik een paar maanden geleden opgedaan. Dus ik had ook ruim de tijd om er naartoe te leven. Naarmate de retraite dichterbij kwam begon ik er wel wat tegenop te zien. De laatste dagen voor het begin werd ik er bepaald onrustig van. Het idee om even geen contact te hebben met anderen en mijn telefoon niet te kunnen gebruiken, de spelregels voor de sesshin, werd steeds concreter. Ook de vele sessies mediteren boezemden angst in. Kan mijn rug dat wel aan? Toen de dag van het begin van de retraite aanbrak had ik niet helemaal lekker geslapen, het zwarte gat baarde me zorgen.
Mentaal zwaar begin
De eerste dag hakte er meteen behoorlijk in. De vele meditatie sessies, met name ’s ochtends en ’s avonds zijn zwaar als je concentratie niet ligt waar die zou moeten zijn, bij je adem, maar bij je gedachten die alle kanten opschieten. De tweede dag zette de dalende lijn zich voort. Ik begon me ook af te vragen waar ik aan begonnen was. Deze gedachten ondermijnden mijn motivatie sterkt. In de middag belande ik op een dieptepunt, het vooruitzicht van nog een week doorploeteren maakte me gek. Ik bedacht dat het niet veel gekker moest worden omdat ik dan zou afhaken. Een rustige wandeling sleepte me door dit moeilijke moment.
Stabiel moeilijk
Na een paar dagen begint het spartaanse ritme zowaar te wennen. Het mediteren ging beter en het gebrek aan contact begint te wennen. Alle ervaringen moet je zelf verwerken en dat heeft ook zo zijn functie. Ook het vaste ritme heeft voordelen, je leeft even heel gezond door de dagelijkse wandelingen, het gezonde eten en vaste ritme.
De laatste loodjes
De laatste dagen werd het langzaam zwaarder. Door de vele meditatie sessies werden mijn rugspieren ernstig op de proef gesteld wat als gevolg had dat de spierpijn steeds erger werdt. Hierdoor waren de laatste sessie van de dag killing en probeerde ik in een aangepaste houding het eind van de dag te halen, wat maar moeizaam lukte. Ik vervloekte regelmatig degene die op de bel moest slaan om het einde van een periode aan te duiden, een typisch gevalletje van projectie.
Een mooie eindsprint
In de laatste dagen helpt het vooruitzicht dat het bijna voorbij is. Een positief gevoel maakt zich van mij meester. Dit heb ik toch maar wel even doorstaan. Als ik naar buiten loop in de frisse lucht en even naar huis bel naar het thuisfront om te laten weten dat ik nog leef maakt een euforisch gevoel zich van mij meester. Ook de dagen daarna verkeer ik even in een natural high. Door de meditatie maakt je lichaam endorfine aan wat een prettig gevoel geeft.
Ervaring na afloop
Al me al een hele mooie ervaring met diepe dalen en hoge pieken. Een mug wordt een olifant en een olifant wordt weer een mug. Een mooi inzicht is dat je ook door moeilijke periodes heen komt. Hierdoor kom je er achter dat het ook niet heel veel zin heeft om hier huizenhoog tegenop te zien.
Leerervaring voor de beginnende sesshin ganger:
- Stel je in op een pittig begin, mentaal is de overgang van het gewone leven naar een gesloten leven op de tweede dag het zwaarst.
- Maak jezelf vertrouwd met een alternatieve houding in de vorm van een extra kussentje of een andere houding. Dit maakt dat je hierop kan terugvallen als je gewone houding niet meer vol te houden is.
- Oefen met meerdere periodes achter elkaar te mediteren, dan krijg je een beetje ervaring met sessies achter elkaar. Tevens wordt je rug wat sterker.
- Moeilijke tijden zijn er om te weerstaan. Vaak lijkt de tijd niet mee te werken als je tijd tekort komt op een drukke dag. De tijd werkt in je voordeel als je een moeilijke tijd hebt, maak van deze tijd je vriend, deze sleurt je er wel doorheen.
Hey Job,
Mooi om te lezen hoe je je eerste retraite door bent gekomen. Was herkenbaar voor mij om te lezen wat voor ups en downs je kunt hebben tijdens zo’n retraite, om er uiteindelijk vrolijk en sterk uit te komen.
Krijg weer zin om een retraite te doen, heb dat al een tijd niet gedaan 😉
Steven
Hey Steven,
Dank voor je reactie. Ik moet nog even bekomen van de schrik 😉
mvg,
Job